Oud en Nieuw

Na het kokkelfestijn van de vorige keer, is het tijd om eens even een flink stukkie te gaan Karrie met die Harry! Na samen een reisplan voor de komende dagen hebben gesmeed, komen we uit op het volgende. We merken aan onszelf dat we Frankrijk ontzettend mooi en fijn vinden, maar dat we ook heel benieuwd zijn hoe Spanje gaat zijn. Dus iets minder kleine afstanden vanaf nu en húp de vaart erin! Vanaf Île de Noirmoutier naar Spanje is het echter wel een heel fors stuk dus gaan we in dit verhaal dus nog een paar gezellige en mooie stops in Frankrijk maken.

Als eerst staat La Palmyre op de planning. Een op zichzelf niet zo’n bijzondere plek, maar hier is in een ver verleden het een en ander voorgevallen. Dit is namelijk de plaats waar twee jaar achter elkaar met de familie Oonk de vakantie van mijn toen nog onschuldige en prille leven heb doorgebracht. Mijn nog altijd goede vriend Vince vroeg me met hem en zijn ouders mee te gaan op vakantie naar Frankrijk. Ik wil hier nu niet té veel over uitweiden, maar bij het horen van de termen; ‘Nicolas, deuxieme fois?!’, ‘FF Doucement’ en ‘Vlees met Saus’ komen bij mij nog steeds fantastische herinneringen naar boven. Ik durf wel te zeggen dat ik tijdens deze vakanties een stukje volwassener ben geworden. Zo leerde ik hoe je met twee fanatieke en geniepige Oonks toch je mannetje moet staan bij Boeren Bridge. Ik ondervond hoe je wanneer je een meisje leuk vindt vooral NIET wanhopig achter haar aan moet hobbelen maar een beetje ‘hard to get’ moet spelen. Ik voerde goede gesprekken en maakte nieuwe vrienden. Oonkjes; bij deze nogmaals Bedankt!

Jullie begrijpen na deze alinea vast wel waarom ik graag een kijkje wilde nemen op de plaats waar al dit moois heeft plaatsgevonden. We rijden een paar uur naar een plaatsje vlakbij en overnachten op een gratis camperplaats. We staan vroeg op en eenmaal aangekomen in La Palmyre kijken we goed rond. Behalve misschien vaag het kleine politiebureautje (vraag maar niks) herken ik helaas niks meer.. Dit vind ik jammer, maar ik weet dat mijn geheugen opgefrist gaat worden zodra ik de camping zie. Na een kort ritje langs de vele dunne dennenbomen die de Franse kust bedekken, arriveren we bij Parc de La Côte Sauvage. Helaas is de camping al gesloten, maar we sneaken langs de slagboom naar binnen. Bij het zien van de Auberge, het zwembad en het winkeltje gaat mijn hart sneller kloppen; Dit Is Het! Er komt een mannetje uit het kantoor met wapperende handen op ons af. We moeten weg… Gelukkig kunnen we het strand, waar we natuurlijk dag en nacht te vinden waren, wél rustig bekijken. Ik zie de grote vuurtoren, de stenen en het kleine bunkertje en het is net of ik weer 16 ben.

Na wat foto’s op herkenbare plekken te nemen en met een herinnerings-steen in mijn zak, gaan we weer richting Harry. We hebben weer een ferme rit voor de boeg, we gaan namelijk naar Bordeaux! Trouwe lezers weten vast nog dat we toen we in Normandië waren, vrienden zijn geworden met een Frans stel. Deze hebben ons het nummer van een vriend van hun gegeven die in een dorpje vlakbij Bordeaux woont. We wagen de gok en toetsen het nummer in op onze telefoon.. We krijgen ene Léo aan de lijn. Hij heeft van ons gehoord en nodigt ons uit bij hem thuis. Hij blijkt in Villenave d’Ornon te wonen en we ontmoeten hem in zijn appartement, na Harry op de parkeerplaats voor de deur te hebben neergezet. Aardige gozer, die Léo! Hij maakt crêpes voor ons en we hebben een hele gezellige avond. Hij bied ons de kamer van zijn huisgenoot aan, maar we merken dat we zó aan Harry gehecht te zijn dat we hem niet in de steek willen laten daar zo alleen op die enge donkere parkeerplaats.

We komen de nacht goed door en staan vroeg op! Het is zondag en in Bordeaux is dat de dag dat de Marché de Capucin voor publiek haar deuren opent. Chantal heeft gelezen dat dit voor ‘foodies’ een ‘must see’ is, en aangezien ik mezelf tot deze categorie schaar, wil ik voor een keertje wel de wekker zetten! We fietsen vanaf Léo de grote stad in en dat is een rare gewaarwording. Na zo lang in de natuur en kleinere stadjes te zijn geweest, is al die drukte best even wennen! Hoe dichter we echter bij de oude stadskern komen, hoe sneller de gewenning komt. Het ene oude gebouw is nog statiger en plechtiger dan de ander en we kijken onze ogen uit.

Dan komt de markt in zicht. Wat een boel mensen zo op de vroege morgen! En wat een verschillen! Naast de oude oma’tjes die hier komen voor hun dagelijkse boodschap en de moeders die met 3 kinderen aan de hand kazen, krabben en kool aan het inslaan zijn, hangen hier ook veel lui rond die zich nog in de roes van de zaterdagnacht bevinden. Tot onze grote verbazing zien we wat ze (om 10 uur ‘sochtends) bij een van de kraampjes bestellen. Een fles wijn hier, een stokbrood daar, maar ook.. zien we dat nou goed.. een bord oesters?! Hele porties fruits de mer worden hier op de prille ochtend naar binnen gewerkt!! Ik herinner me dat oesters in sommige delen van de wereld bekend staan als goed katervoedsel. Wij hebben natuurlijk geen kater, maar zien onze kans schoon. We hebben allebei nog nooit oesters geproefd en wagen het erop! We bestellen een schaal en nemen het ervan. Althans dat was de gedachte, want hoewel we stoer al het zilte zeesnot naar binnen schuiven, zien we in elkaars ogen dat het niet ons lievelingskostje zal worden.

We bekijken de rest van de markt, kopen wat groente en een kaasje, en gaan de rest van de stad bekijken. Het klassieke centrum is heel mooi en ook is er een grote rommelmarkt bezig. Hier wil Chantal natuurlijk even kijken en we schuifelen wat langs de kleedjes. Leuke spullen maar wij moeten kieskeurig zijn met de beperkte ruimte die Harry ons bied en kopen deze keer niks. We lopen verder en komen aan bij de oever van de Garonne; de rivier die door Bordeaux loopt. Ik zie een openbaar toilet en besluit de gelegenheid te benutten. In Frankrijk zijn er tot nu toe veel en we maken er ook vaak dankbaar gebruik van, maar nog niet eerder had ik er eentje waarin een gezellig jazzmuziekje me welkom heette! Andere hoogtepunten waren Le Miroir d’eau (’s werelds grootste weerspiegelende waterplas die het Place de la Bourse weerkaatst) en Cathédrale Saint-André de Bordeaux. We ontmoeten Léo in de stad en drinken samen met hem een drankje op het terras en fietsen daarna met hem weer terug naar zijn huis. We koken onze befaamde pasta met tomaat en courgette alla Bertels voor onze nieuwe vriend en doen een lekker tukkie.

De volgende dag is goed weer voorspeld. Het weerbericht beloofd niks minder dan 24ᵒC en een strakblauwe lucht! Tot nu toe hebben we nog geen dag zoals deze mogen meemaken en dus besluiten we naar het strand te gaan. We kiezen voor Biscarosse Plage omdat dit zo’n beetje op de route ligt en het niet ál te ver weg is zodat we wederom Léo kunnen ontmoeten, die een dagje wilde gaan surfen. Met ontknoopte blouse, korte broek en slippers stap ik als zomerse vakantieganger Harry uit. Hoewel het water net te koud is om een duik te nemen genieten we van het uitzicht, eten we een broodje en mijmeren een beetje in de zon. Léo komt even later in vol surftenue ook eens aankakken en we zien hoe hij een paar golven de baas is. Een paar uur later nemen we na een heerlijk stranddagje afscheid van onze nieuwe vriend en vervolgen we onze reis naar Gastes, waar we een plaatsje voor Harry op het oog hebben. We moeten voor deze plek €4,50 betalen maar daarvoor hebben we uitzicht op het meer en de mogelijkheid water bij te vullen, naar de wc te gaan en een afwasje te doen.

Deze nacht konden we niet met een gerust hart de slaap vinden.. Harry moet namelijk al een tijdje gewassen worden, maar steeds hebben we het uitgesteld. Wanneer we ontwaken en we wederom geconfronteerd worden met de modder die bij Harry tot bovenin de ramen komt, trekken we ons oude kloffie aan en rijden we richting een grote E Leclerc. We hebben gezien dat hier vaak plekken zijn waar je zelf je auto kan wassen. Ook is hier meestal een wasserette en zo slaan we twee vliegen in een klap. Na een paar uur grondig te hebben schoongemaakt is onze mooie bus weer de oude. We wilden hem ook een poetsbeurt geven met autowax die ik van mijn vader gekregen heb, maar het regent.. Dit moet dus een dagje wachten. Ik doe een snelle boodschap en Chantal koopt bij de Intersport om de hoek een jeux de boules set.

Hierna rijden we door naar een camping in de buurt van Lit-et-Mix. Dit is wederom een plek die een van ons weer jaren terug in de tijd doet wanen, want dit is waar Chantal vroeger met haar ouders een paar vakanties heeft doorgebracht. Eerst spenderen we de nacht op de ‘Camping a la Ferme’ in Bias. De volgende morgen is het droog dus zetten we Harry in de poets. Ook dit is weer een forse klus maar na een paar uur glimt ‘ie weer als een heuse saffier, en zijn we blij en trots dat we het gedaan hebben! We vertrekken en begeven ons binnen enkele minuten op een mooie glooiende weg door het bos. Eenmaal aanbeland in Lit-et-Mix wandelen we door het centrumpje, halen we voor het eerst een baguette uit een broodautomaat en bezoeken we het kampeerterrein waar Chantal vroeger een leuke tijd met haar familie heeft gehad. Ze herkent het zwembad en het riviertje dat om het terrein loopt en belt enthousiast foto’s doorsturend met het thuisfront. Ook het strand verderop doen wij even aan, maar het is vies weer en we knallen snel weer door. Ze vind het erg leuk er even geweest te zijn!

We rijden door tot we bijna bij de grens van Spanje zijn en zien de Pyreneeën langzaam opdoemen. We hebben in onze verschillende vind-een-parkeerplaats-apps weinig mooie plekjes gespot waar we hier in de buurt kunnen slapen. De weg naar de leuke plaats die we voor ogen hadden wordt op een rotonde versperd door een stel ‘officiers de police, dus moeten we terug. We gaan een stukje terug naar de parkeerplaats die we langs de kust hadden gezien en stallen Harry dan maar hier. We staan langs een drukke weg dus hebben best wat last van het verkeer en van de spanning voor de volgende dag. We zullen dan namelijk, als alles goed gaat, de grens van Spanje passeren! We kletsen nog wat over onze eerste maand op reis, concluderen dat het smaakt naar meer en vallen toch snel in een diepe, zorgeloze slaap.