Bonjour!
We zijn sinds ons vertrek uit Nederland regelmatig op zoek geweest naar plekken om ons schone water bij te vullen of naar de WC te kunnen. Ook willen we graag de laptop en powerbank weer opladen en zouden we wel weer eens een warme douche willen nemen! Hierom besluiten we in de buurt van de stranden van Normandië, de volgende bestemming, op zoek te gaan naar een iets luxere plek om Harry te parkeren. We komen uit bij La Ferme du Lavoir, een boerderij in Formigny (20 minuten fietsen van de kust) die voor tien euro per nacht plaatsen voor campers en busjes bied met stroom, schoon water en een heus douche & toilet gebouw! Ook is er een winkeltje waar ze van eigen appels gemaakte producten verkopen. Hierbij moet je denken aan cider, azijn, jam maar ook Calvados; een hele sterke drank uit deze streek.
We komen op zondag op de boerderij aan en na wat te hebben rondgekeken is ook hier, op een bejaard Frans stel en hun dikke camper na, geen ziel te bekennen. We besluiten de gok te wagen en Harry tussen de appelbomen neer te zetten, de 220 kabel aan te sluiten en het water van de douches over onze bevuilde lichamen te laten stromen zodat we weer lekker warm en schoon zijn. We maken een pan camper risotto met Normandische champignons en genieten van een heerlijke nachtrust. De volgende dag zien we dat de deur van het winkeltje openstaat. In mijn beste steenkolen Frans benader ik de mevrouw die achter de balie staat en leg ik uit dat we gister aangekomen zijn en vraag of het goed is als we een paar nachtjes blijven staan. Heel vriendelijk antwoord ze in het Engels dat het geen probleem is en vraagt ze of we een rondleiding willen over de boerderij. Dit aanbod kunnen we natuurlijk niet afslaan en we krijgen het hele proces, van appel tot fles, te zien. Erg interessant en leerzaam!
Na een ontbijt met een overvloed van de inmiddels bekende heerlijke Franse spijzen, gaan we op pad. We fietsen naar de westelijke punt van Omaha Beach waar de meest bloederige slag van D-Day, de bestorming van de Normandische kust, heeft plaatsgevonden. Ik kende dit strand van de heftige openingsscène in film ‘Saving Private Ryan’ waarin kogels, bloed en afgeblazen ledematen Captain Miller om de oren vliegen. Bij het zien van het nu vredevolle strand vinden we het echter moeilijk voor te stellen dat de kust hier 76 jaar geleden bezaaid was met dode soldaten en de zee vol lag met grote oorlogsschepen. Een bezoek aan het Normandy American Cemetary and Memorial brengt hier echter verandering in. Het bijbehorende museum geeft heel mooi weer hoe de strijd er destijds aan toe ging en de begraafplaats zelf zorgt voor rillingen en kippenvel bij ons beide. Een heftige dag, maar we zijn blij dat we hier geweest zijn.
Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel tijdens ons bezoek aan het strand. We vinden een klein winkeltje die broodjes en Franse frietjes verkoopt. Na een lange heuvelige fietstocht hebben we honger gekregen en we nemen een sandwich met Camembert, een sandwich met Gruyère en een Grand Frites. We vullen de zelfbedieningsbakjes tot de rand met Dijon mayo en Ketchup en wij doen ons te goed aan dit lekkere maal met uitzicht op de zee. Terwijl we naar huis (Home is where you park it) fietsen denken we terug aan een leerzame en bijzondere dag. Na een bezoekje aan de plaatselijke Cocci markt komen we echter van een koude kermis thuis.. Het blijkt een soort drie keer zo dure Ekoplaza te zijn. We kopen maar een pot opwarmratatouille voor 3 euro en fietsen snel door. Gelukkig smaakte het prima!
De volgende dag besluiten we op aanraden van de ciderboer een bezoek te brengen aan Bayeux; een stad 45 minuten rijden van onze standplaats. Het schijnt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Caen, de enige stad in de omgeving te zijn die niet helemaal is plat gebombardeerd in de tweede wereldoorlog. Hierdoor zijn er nog veel oude gebouwen terug te vinden. We parkeren bij een nabijgelegen grote supermarkt en lopen binnen tien minuten de stad in. Van de goede verhalen blijkt niks gelogen! We hebben een fijne wandeling waarbij vooral de oude kathedraal ‘Notre-Dame de Bayeux’ en het oude stadscentrum indruk maken. Na wat te hebben rondgeslenterd besluiten we het Tappisserie de Bayeux te bezoeken. Dit is een borduurwerk uit vermoedelijk 1068 van 70 meter lang en 50 cm hoog dat het verhaal van de verovering van Engeland door Willem de Veroveraar uitbeeld. We krijgen een soort (inmiddels ouderwetse) huistelefoon in onze handen gedrukt die ons voorziet van een audiotour tijdens de bezichtiging. Hierdoor leren we schuifelenderwijs wat er op het doek wordt weergegeven en komen we op hele leuke wijze meer te weten over het verhaal van ‘Guilaume le Conquérant’. Het lijkt wel een soort stripboek van 1000 jaar geleden en het is ontzettend mooi bewaard gebleven!
Eenmaal terug bij la Ferme du Lavoir raken we tijdens de langverwachte cider -en Calvadosproeverij (heftig zeg die Calvados!) aan de praat met Lisa; de vrouw die ons gister de boerderij had laten zien. Ze verteld ons dat ze met haar vriend Matt ook een lange reis heeft gemaakt naar de Azoren en dat ze het altijd fijn vond wanneer ze met locals kon optrekken. Ze vraagt of we vanavond bij haar willen eten en of we Harry niet bij haar in de tuin willen parkeren voor een paar nachten. Ze geeft aan dat ze immers ook elektriciteit, een wc en een douche heeft en dat we bij haar gratis kunnen staan, in plaats van voor tien euro per nacht. Geweldig! We hoeven er niet lang over na te denken en spreken af vanavond met haar meerijden naar haar woonplaats in het nabijgelegen dorp Colombières. Ze blijkt een idyllisch huisje te hebben met uitzicht over weilanden en alleen een stel koeien als buren. We krijgen een stoofpotje voorgeschoteld met groente uit eigen tuin, een glaasje cider voor erbij en een zelfgemaakte appelcompote als dessert. We voelen ons meer dan welkom. Er blijken nog twee mensen aan het diner deel te nemen. Een Frans stel dat al voor vier maanden met de fiets op vakantie is. Ook leuk, maar we zijn wanneer zij de volgende dag hun fiets weer moeten bepakken en de natte fietsbroeken weer aan moeten erg blij met onze Harry!
We besluiten de volgende dag voor onze nieuwe gastvrije Franse vrienden te koken en dus nog een nacht bij hun door te brengen. De dag spenderen wij onder andere met een bezoek aan een ander D-Day strand; Utah Beach. Er is hier wat minder te zien qua monumenten en musea maar tijdens een wandeling over het strand vinden we veel piekfijne en magnifieke schelpen. Chantal neemt er een aantal mee en we maken wat mooie foto’s. We bezoeken Pointe du Hoc. Een rots die zich tussen Omaha en Utah beach bevind waar de soldaten met speciale ladders de 30 meter hoge kliffen omhoog zijn geklommen. We zien hier imposante bunkers en beneden in het water spot Chantal een zeehond! Ook gaan we langs het plaatsje Saint Mère Église. Deze plaats wilde ik in eerste instantie bezoeken vanwege mijn in jongere jaren beleefde belevenissen met het computerspel ‘Call of Duty 2’. De kerk in dit plaatsje was het toneel voor een memorabele strijd als Amerikaanse paratroeper en het in levende lijve zien van dit gebouw was voor mij een feest der herkenning. Natuurlijk had het bezoek ook een serieuze noot aangezien in dit dorp in de ‘echte’ wereld ook hevig gevochten is. Indrukwekkend was de pop van soldaat John Marvin Steele die met zijn parachute aan de kerktoren hing, schijnbaar zoals 76 jaar geleden.
Terug op weg naar Lisa en Matt rijden we langs de grote zuivelfabriek Isigny Sainte Mère Coopérative. Hier maken ze ijs, boter en kazen met het beschermde keurmerk AOP waaronder Livarot, Camembert de Normandie en Pont l’Éveque (eindelijk gevonden!) van Normandische melk. We kopen hier wat boter om pannenkoeken in te bakken, ijs voor het dessert en natuurlijk een kaasje voor mij! Aangekomen in Colombières bakken we echte Hollandse pannenkoeken met het laatste beetje goudse kaas, spek van de lokale slager en natuurlijk een dikke lebber uit onze fles ‘Van Gilse Schenkstroop’ die we als een van de weinige Nederlandse producten mee hebben genomen. We zien ze genieten en voordat ze kunnen toegeven dat onze pannenkoeken misschien wel net iets lekkerder zijn dan hun Franse Crêpes, komt de bak ijs op tafel. Na gezellig te hebben nagetafeld gaan we allemaal naar bed. De volgende morgen zeggen we elkaar adieu en rijden Chantal, Harry en ik verder naar ons volgende avontuur…
À bientôt,
Niek
Comments