Vorige keer reden wij lekker over een Frans landweggetje toen we de blog eindigde. We zijn erachter gekomen dat door ‘Tolwegen vermijden’ aan te zetten onze reis naar de volgende bestemming vaak best een stukje langer duurt, maar dat dit het helemaal waard is. Glooiende weilanden, schattige dorpjes, gezellige koeien en af en toe een tractor, wat een fijn ritje! Het rijden verloopt echter niet de hele tijd even rustig.. Zodra ík namelijk achter het stuur zit staat Chantal bij elke tegenligger, kuil in de weg of iets te scherpe bocht paraat met handige tips en houdt ze zich even extra stevig vast of schrikt ze zich een hoedje. Desondanks genieten we van het uitzicht en van elkaar.
Na een spannende doch ontspannen tocht komen we aan in het op het eerste oog schattige plaatsje Quillebeuf aan de Seine. Het is een klein dorp met een bakker, barretje en kerk, maar dat is het dan ook wel.. Voor ons is het enige echt belangrijke echter wél aanwezig; een plek om met Harry gratis te mogen overnachten. Er zijn geen faciliteiten zoals water en stroom, maar er staan wat andere campers dus vinden we het veilig genoeg om te blijven. We hebben uitzicht op de Seine maar na een korte wandeling langs de oever komen we erachter dat aan de overkant van het stadje zich een enorm industrieterrein bevind. Het contrast met het Franse dorpje is groot en we worden weer even herinnerd aan de realiteit die nodig is onze wereld draaiende te houden. Tijd om terug naar Harry te gaan en ons terug te trekken in ons eigen blauwe bubbeltje.
De volgende ochtend hoor in mijn nog half slapende oor Chantal opgewekt vragen over ze even naar de boulanger zal lopen voor een verse croissant en baguette.. Dit laat ik haar natuurlijk geen twee keer zeggen. Ik heb tijdens het vorige boodschappen rondje fors ingeslagen. Met behulp van de percolator en de verse broodjes van Chantal staat er binnen de kortste keren een heerlijk ontbijt op tafel met Rilettes, Reblochon, jambon, deux oeufs plat en een bakkie café. Ik merk dat ik moet gaan zorgen dat ik de in mij schuilende boergondiër lichtelijk moet gaan beteugelen omdat Harry binnenkort anders niet meer de berg op komt.. Na het ontbijt besluiten we voordat we een stukje gaan rijden de omgeving te gaan bekijken. Chantal merkt op dat het wel erg verlaten en stil is en vermoed dat er iets “niet in de haak” is in Quillebeuf. Na wat te hebben rondgevraagd blijkt echter dat boot de van en naar de overkant een tijdje niet vaart en dat er hierdoor een stuk minder mensen zijn. Gelukkig brengen wij gezelligheid voor tien!
We besluiten om de komende nacht door te brengen op een plek ‘middenin de natuur’. Via de app Park4night kun je met deze filter namelijk plekken zoeken die wat meer afgelegen liggen. Dit lijkt ons leuk om te proberen en we gaan op avontuur! Na kort stukje rijden bevinden Harry, Chantal en ik ons opeens op een onverharde weg met diepe kuilen en grote stenen. Hier draait Harry zijn wiel echter niet voor om en na een hobbelige kilometer komen we aan op een ontzettend mooie plaats waar, zo lijkt het, niet veel andere mensen geweest zijn. We staan vlak aan de Seine en deze keer zien we in plaats van een industrieterrein prachtige natuur om ons heen. Het is er heerlijk rustig en we genieten van het uitzicht en maken een korte wandeling. Na een paar uur komen we er echter achter dat deze plek toch niet zo onbekend is als we hadden gehoopt. Zo komen er om het half uur verschillende auto’s langs met elke keer één wat oudere man erin. Langzaam begin ik te vermoeden dat dit op zaterdag normaal gesproken helemaal niet zo’n afgelegen plek is en dat het hier soms heel gezellig kan zijn…… We betwijfelen of dit wel een geschikte plek is om de nacht door te brengen en we besluiten na het eten en de mooie zonsondergang achter de Pont de Normandie terug naar Quillebeuf te gaan om hier op onze vertrouwde plek te overnachten. De nachten middenin de natuur komen nog wel!
De volgende dag vervolgen we onze reis naar Caen. Wederom vermijden we de tolwegen en hierdoor zie ik op een gegeven moment een herkenbare naam op een bord langs de weg staan; Pont-l’Évêque. Ik probeer me te bedenken waar ik deze naam eerder gezien heb en opeens besef ik het me; in de kaaswinkel! Want ook al heb ik mijn carrière als ‘expert de fromage’ recent achter me gelaten, de opgedane kennis is nog niet verdwenen. De plaats deelt zijn naam met een romige, vierkante roodkorstkaas die wordt gemaakt van rauwe of gepasteuriseerde Normandische koemelk. We besluiten het dorp te bezoeken en een kaasje te scoren! Helaas komen we erachter dat op zondag alles behalve de bakkers gesloten zijn in Frankrijk en heb ik de kaas dus niet kunnen vinden.. Het was gelukkig een heel mooi plaatsje en na wat foto’s te hebben geschoten rijden we verder richting Caen.
We parkeren Harry bij het Mémorial de Caen en pakken de fiets. Het is een regenachtige en winderige dag en terwijl we de heuvel affietsen naar het stadscentrum, bedenken wij ons dat we zo ook weer omhoog moeten. Dit is echter een zorg voor later. Onderweg komen we een botanische tuin tegen, waar we besluiten even een kijkje te nemen. In de kassen kunnen we ook even fijn schuilen voor de regen. We vervolgen onze reis en komen na tien minuutjes aan bij het Châtau de Caen, een middeleeuws kasteel waar Willem de Veroveraar woonde. We komen erachter dat Willem, in het frans Guillaume, een hele belangrijke rol in de Normandische geschiedenis heeft gespeeld en dat hij zelfs Engeland veroverd heeft. Het kasteel is helaas het enige middeleeuwse gebouw wat de bombardementen van Caen tijdens de tweede wereldoorlog heeft overleefd. Toch vinden we de rest van de stad erg mooi, al is het wel een aparte belevenis aangezien het zondag, vies weer en dus erg rustig op de straten is. Na een helse klim terug de heuvel op arriveren wij nat en koud bij Harry en warmen onszelf op met een kopje thee.
Tijd om onze volgende slaapplek op te sporen. We vinden dat we na een week off-grid te hebben geleefd wel recht hebben op een schone WC, een warme douche en een kans om alle elektronica en onszelf weer eens op te laden. We zoeken een plek vlakbij de stranden van D-day en wanneer we het pad van la Ferme du Lavoir oprijden en de geur van versgeperste appels ons tegemoet treed, weten we het zeker.. hier gaan we ons de komende dagen weer goed vermaken!
Salut!
Niek