Het Bemachtigen der Bus

De zoektocht.

Niek: Om voor onbepaalde tijd door Europa te kunnen toeren, heb je natuurlijk een vervoersmiddel nodig… Daarom zijn we, sinds we besloten onze reis naar Azië uit het hoofd te zetten, op zoek naar een camper of bus die aan onze eisen voldoet. Hieronder een kort overzicht van de dingen die we belangrijk vinden;

- Niet te groot. We bedachten dat we niet altijd op campings wilden staan. Zo kunnen we kosten besparen en ook hebben we op deze manier meer vrijheid bij het uitkiezen van onze overnachtingsplaats. Wij stellen ons nu al voor dat we aan het strand of in een schattig dorpje ook ons huis op wielen neer kunnen zetten! Een mega-camper voor dikke Duitsers viel hierdoor al snel af..

- Betrouwbaar. Zowel de motor als de rest van de auto moet niet zodra we net de grens van België over zijn al in elkaar storten van ellende. Hij moet dus niet te oud zijn en het liefst niet te veel kilometers op de teller hebben staan. Ook zoeken we hierom naar de wat degelijkere merken en naar een bus die goed verzorgd is door de vorige eigenaar.

- Verhoogd dak. Vanwege de extra opbergruimte die dit te bieden heeft willen we graag een bus met een hoog dak. Ook vinden we dit er leuk uitzien en kunnen we hierdoor altijd staan in de bus, zonder iets te hoeven uitklappen.

- Plek voor luifel en/of tent. Zodat we niet de hele tijd aan de kleine ruimte in onze bus gebonden zijn willen we graag een luifel en/of tent aan onze bus vast kunnen maken. Zo kan Chantal onder elke omstandigheid lekker buiten zitten terwijl ik met bloed zweet en tranen een lekker maaltje aan het bereiden ben!

- Een aantal handige extra’s. Omdat deze bus ons huis gaat worden voor een lange tijd, willen we graag dat hij voorzien is van enige luxe. Zo willen we graag een koelkastje, airco, een ingebouwde kachel en een bed dat groot genoeg is voor Chantal. Zij claimt namelijk regelmatig door haar welbekende “zeester” houding een groot deel van het bed en ik zou er ook graag bij willen passen!

- Leuk uiterlijk. Zelfs óns oog wil ook wat! Daarom willen we graag een bus die er leuk uitziet met het liefst een mooi kleurtje en niet al te veel lelijke plekjes.

Nadat we een wensenlijstje op hadden gesteld kon de zoektocht beginnen! En waar we in het begin dachten (en vooral hoopten) even een bus te kunnen kopen, bleek niets minder waar. Een ware queeste onder de noemer; “Het Bemachtigen der Bus” was officieel begonnen! We hebben ongeveer vijf weken lang elke dag minstens drie uur per persoon (en in onze dromen nog meer) besteed aan het afstruinen van Marktplaats en Speurders.nl. Ook heb ik allerlei forums doorgespit op zoek naar de voor ons Ideale bus. Hierdoor kregen we een beter beeld van het aanbod maar werden we natuurlijk ook steeds meer opgewonden en ongeduldig!

Na lang zoeken waren we eruit dat het waarschijnlijk een Volkswagen T4 moest worden. Jullie kennen natuurlijk wel de ouderwetse volkswagenbusjes, maar dit is echter een iets nieuwer model. Geproduceerd tussen 1990 en 2003 ziet deze er iets minder schattig uit dan zijn voorgangers maar is hij schijnbaar wel uiterst betrouwbaar en degelijk. Schoonvader Fred, onze persoonlijke deskundige, raadde ons aan om te kijken naar bussen van een niet te oud bouwjaar met niet al te veel kilometers op de teller. Ook had ik op het geweldige Volkswagen Transporter forum Weetjewel.nl gezien dat de bussen die na 1997 geproduceerd waren betere motoren hadden (een heuse 2.5 TDI 5 cilinder!) en minder last hadden van roestvorming. Ik sloot me dus maar al te graag bij het advies van wijze techneut Fred aan!

De aankoop.

Zo werd het voor ons steeds duidelijker wat we ongeveer wilde. Nu nog de ideale bus vinden! Dit veroorzaakte meer tijd en stress dan we van te voren hadden bedacht, maar het bleek het uiteindelijk allemaal waard te zijn..

Op 12 augustus viel ons oog op een marktplaats advertentie van een man uit Enkhuizen. Hij bood zijn Volkswagen T4 uit 2002 te koop aan. Het verhoogde dak, de bescheiden 260.000 kilometer op de teller, de airco, tent en het hippe blauwe kleurtje maakte dat onze reizigersharten sneller gingen kloppen. Echter was de beschrijving niet heel uitgebreid en hadden we best veel vragen, maar na een prettig telefoongesprek besloten we bij de bus te gaan kijken.

Samen met technische blik van Fred en het oplettende oog van Anneke (de schoonmoeder!) gingen we op pad. We besloten eerst bij twee andere bussen te gaan kijken, om een wat ruimer beeld te krijgen van de mogelijkheden en om te kijken waar het extreme verschil in prijs nou in zat. De eerste twee bussen waren namelijk wel ruim boven budget..

De eerste die we gingen bekijken was ook een Volkswagen T4. Een jaartje jonger, minder kilometers op de teller, een originele Westfalia inbouw en de ingebouwde kachel waren goede redenen voor het prijsverschil.. De tweede was een Fiat Ducato. Een wat forsere bus met een heus ingebouwd toilet en een vast bed. Ook zeker een stuk luxer.

Maar hadden wij de extra luxe nodig? En nog belangrijker; wilde we voor extra luxe ver boven budget gaan?

Helemaal in de war hadden we de moed eigenlijk al opgegeven. We twijfelde zelfs of het nog wel de moeite waard was naar de laatste bus te gaan kijken.. Echter waren we nu toch al op weg en zonder ook maar enige verwachting kwamen we aan op de laatste bestemming.

En daar stond ie!

De rondingen, de kleur, de laatjes, het koelkastje, de lieve enthousiaste eigenaars, het was liefde op het eerste gezicht. We twijfelde alleen over het technische gedeelte. Maar hier hadden we Fred voor meegenomen! Na alle hoeken en gaatjes van de bus te hebben geïnspecteerd, het motortje te hebben horen geronkt en wat kritische vragen te hebben gesteld nam hij ons apart. “Dit is denk ik de mooiste bus van de dag”, klonk het. Wij konden onze oren niet geloven. Na een testrit en kort overleg besloten wij over te gaan tot een bod. EN TOEN HADDEN WE EEN BUS!

De vorige eigenaars vonden ons een leuk stel en waren blij de bus aan mensen te kunnen verkopen die er net zoveel avonturen mee gingen beleven als zij hadden gedaan. We mochten de bus helemaal compleet met luifel, tent, Porta Potti en kolen voor een eventuele barbecue overnemen! Een aantal dagen later hebben wij de bus opgehaald en onderweg naar Delft hebben wij elkaar zo’n 10 keer in de arm geknepen van ongeloof.. maar het deed pijn. De bus was van ons.

Nu zijn we een paar dagen verder en we zijn nog steeds ontzettend blij met ons besluit. Hij rijdt heerlijk, alles doet het en we zijn al een beetje bezig onze eigen persoonlijke touch aan de inrichting te geven. Mijn ouders hebben hem inmiddels ook gezien en ook hun heeft de bus meteen voor zich gewonnen. Wat een TOP ding is het!

Nu beginnen de echte voorbereidingen voor de reis.. van verzekeringen afsluiten tot het huis leeghalen. Van de overdracht op werk tot de laatste bezoeken aan vrienden en familie.. Het is me wat! Hierover in het volgende blog meer… En voor nu,

DIT IS EM!! ONZE ONTIEGELIJK VETTE BUS!