Getijdepracht in Overvloed

Een paar maanden voordat we vertrokken kochten we een nieuwe camera. Foto’s maken, dat leek mij wel wat! In Nederland oefende ik een paar keer, volgende een online fotocursus die ik vervolgens niet afmaakte en daarna bleef de camera onaangeroerd in de kast liggen. Nu we onderweg zijn is dat anders, de camera maakt overuren. Zo ook op de dag dat we Mont Saint Michel bezochten. Althans..

Op de fiets richting Mont Saint Michel(een rotsachtig getijdeneiland met bovenop een middeleeuwse abdij). Wat begint met een stip aan de horizon verandert langzaam in iets wat lijkt op het decor uit een Disneyfilm. Wauw wat mooi! Ik pak de camera en…… geen kaart aanwezig! Even snap ik het niet, maar dan herinner ik me dat ik de voorgaande dag de foto’s op de laptop heb gezet.. hoogstwaarschijnlijk zit het kaartje nog in de laptop. Ik wil terug naar de bus om het kaartje op te halen. Ja dat is 20 minuten terug met tegenwind maar deze plek is een foto waard! Ik zeg nog tegen Niek dat hij wel op mij kan wachten en ik zo weer terug ben. Maar zo lief als hij is fietst hij met mij mee terug. Gelukkig maar want de wind maakt het verre van een aangename rit.

Dan zien we voor de tweede keer Mont Saint Michel in zicht komen en is de extra fietsrit snel vergeten. Via een lange brug kunnen we tot aan de poort komen, we gaan te voet verder. Eenmaal bovenin gearriveerd is het uitzicht prachtig maar eerlijk is eerlijk, ik vond de weg ernaar toe het allermooist. Vanaf een afstand heeft het iets mysterieus, iets sprookjesachtig.

De volgende dag rijden we door naar Saint Malo. Niek vertelt mij onderweg dat hij deze plek kent van Bassie en Adriaan. We kijken voor vertrek de desbetreffende aflevering. Adriaan laat ons weten dat het een oude piratenstad is en dat het verschil tussen eb en vloed in Saint Malo het grootst is van heel Europa. Dat moeten we met eigen ogen zien! Rond de middag wandelen we het strand van Saint Malo op, een breed strand met rotsten én het fort waar de aflevering van Bassie en Adriaan is opgenomen. Bij het fort aangekomen blijkt deze gesloten te zijn. En Niek wilde nog wel zo graag het pakketje vinden.. Niet getreurd, vanaf het strand zien we Saint Malo met een waanzinnige stadsmuur voor ons en we besluiten deze te beklimmen. We genieten van het uitzicht en de zonnestralen op ons gezicht en slenteren nog een tijdje in en om Saint Malo.

Na een tijdje beginnen onze buikjes te rammelen en ook de zon heeft plaatsgemaakt voor donkere wolken. We zoeken een schattig restaurantje op en zo zijn we voor de eerste keer tijdens onze reis, in Frankrijk uit eten. We bestellen beide mosselen, iets waar we allebei dol op zijn. De mosselpan lijkt een oneindige bodem te hebben want jeetje wat zijn het er veel, maar lekker dat ze zijn! Eigenlijk zitten we vol maar een toetje willen we niet afslaan, nu we in Bretagne zijn gaan we voor de crêpe. Jummie.

Weer opgewarmd van het eten en de wijn besluiten we Harry op te zoeken. Het is ondertussen gaan regenen maar dit weerhoudt ons er niet van langs de stadsmuur terug te wandelen, we willen immers wel eens zien of het water is opgekomen. Eenmaal aan de kust aangekomen blijkt dit zeker zo te zijn. Er waait een heftige wind en het water klotst over de stadsmuur heen! Wij worden kleddernat en het zeewier beland zo op de weg. Schuilen heeft geen zin, we rennen door de regen naar Harry.

De volgende dag is de wind gaan liggen en is het gestopt met regenen. We schenken onze koffie in de thermosbeker en lopen naar het strand, het is weer vloed en we kunnen het verschil met de vorige dag nu echt goed zien; een verschil van 13 meter, zo is ons verteld. We zoeken een bankje in het zonnetje en drinken dagdromend onze koffie op. Wanneer we zo terug bij Harry zijn zullen we bekijken wat onze volgende stop zal zijn.

Liefs,

Chantal